Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ιάκωβος Φαδρίκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιάκωβος Φαδρίκ
Γενικές πληροφορίες
Θάνατος1366 ή 1365
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΤέκναΛουδοβίκος Φαντρίκ
ΓονείςΑλφόνσο Φαδρίκ και Μαρούλα της Βερόνα
ΑδέλφιαΒονιφάτιος Φαδρίκ
Πέδρο Φαδρίκ
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαβικάριος (1356–1359)

Ο Ιάκωβος Φαδρίκ ή Ιάκωβος Φρειδερίκος της Αραγώνας ή Ιάκωβος Φαδρίγ (ισπανικά: Jaime Frederic de Aragón, (απεβ. 1365)[1][2]), ήταν Ισπανο-Ιταλικής καταγωγής, που γεννήθηκε στη Σικελία. Έγινε κόμης των Σαλώνων από το 1355 έως το 1365, κόμης της Μάλτας (1355-1365) και του Γκόζο. Ήταν δεύτερος γιος του Αλφόνσο Φαδρίκ και της Μαρούλας της Βερόνας.

Είχε αφοριστεί το 1335 με εντολή του πάπα Βενέδικτου ΙΒ΄ από τον αρχιεπίσκοπο της Πάτρας Γουλιέλμο Φραγκιπάνη μαζί με τον πατέρα του και τον μεγαλύτερο αδελφό του Πέδρο Φαδρίκ, επειδή σαν μέλη της Καταλανικής Εταιρείας έκαναν επιδρομές στην περιοχή του. Τον αφορισμό ακύρωσε αργότερα ο λατίνος επίσκοπος Θήβας Ισγνάρδος[3].

Λίγο μετά το 1357 εκλέχτηκε βικάριος (γενικός επίτροπος) στο Δουκάτο των Αθηνών του Φρειδερίκου Γ΄ βασιλιά της Σικελίας και δούκα των Αθηνών, σε αντικατάσταση του βικάριου Ραϋμόνδος Μπερναρντί. Υποψήφιοι επίσης ήταν ο μικρότερος αδελφός του Ιωάννης Φαδρίκ και ο θείος του Ορλάνδος της Αραγονίας.[4][5] Επιλέχθηκε βικάριος για την επιτυχημένη αντιμετώπιση της στάσης του πρωτοστράτορα Ερμενγκόλ ντε Νοβέλες (Ermengol de Novelles) και η οικογένεια ντε Νοβέλες έχασε το κληρονομικό δικαίωμα του πρωτοστράτορα.

Επίσης του δόθηκαν τα φέουδα της οικογένειας Φαδρίκ στα Σάλωνα, το Λιδωρίκι, τη Βιτρινίτσα και τη Λαμία, όπου μετά το τέλος του αδελφού του Πέδρου Φαδρίκ το 1350, δεν του είχαν αποδοθεί, σαν νόμιμος κληρονόμος του που ήταν.[6][7] Όμως πιθανότατα επειδή είχε εχθρούς στο παλάτι, όπως και ο πατέρας του, το 1359 αντικαταστάθηκε στη θέση του βικάριου από τον Γκονσάλβο Χιμένεθ ντε Αρενός. Ο τελευταίος αντικαταστάθηκε το ίδιο έτος από τον Ματθαίο Μονκάδα.[8][9]

Ο Μονκάδα όμως δεν ήλθε ποτέ στην Ελλάδα και ασκούσε τη διοίκηση με διάφορους εκπροσώπους του. Από το 1361[10][11] ή 1362[12] τον εκπροσωπούσε ο Ρογήρος Α΄ ντε Λούρια, ο οποίος όμως -επειδή το 1363 δημιούργησε κάποια προβλήματα στο δουκάτο- απομακρύνθηκε. Επειδή συνέχιζε να απουσιάζει ο Μονκάδα, τη διοίκηση την ασκούσαν διάφοροι Καταλανοί ευγενείς με κυριότερο τον Ιάκωβο Φαδρίκ, λόγω του ότι είχε υπάρξει στο παρελθόν βικάριος. Επειδή όμως αυτός πέθανε το 1365, επανήλθε πάλι ο Ρογήρος Α΄ ντε Λούρια, ο οποίος το 1366 ανέλαβε και επίσημα βικάριος αντικαθιστώντας τον Μονκάδα, που τελικά δεν ήλθε ποτέ στην Ελλάδα.[1][2]

Γιος και διάδοχός του ήταν ο;

  1. 1,0 1,1 Μίλλερ-Λάμπρου (1909-1910), βλ. πηγές σελ. 422-423
  2. 2,0 2,1 Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 296
  3. Μίλλερ-Λάμπρου σελ. 396
  4. Μίλλερ-Λάμπρου σελ. 398-399
  5. Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 278-279
  6. Μίλλερ-Λάμπρου σελ. 399
  7. Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 279
  8. Μίλλερ-Λάμπρου σελ. 400
  9. Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 279-280
  10. Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 405
  11. Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 284
  12. Setton, Kenneth M. (1975), βλ. πηγές σελ. 199
Ιάκωβος Φαδρίκ
 Θάνατος: 1366
Προκάτοχος
Κατάσχεση των εδαφών από το Στέμμα της Αραγωνίας
Τελευταίος κάτοχος ː Πέδρο Φαδρίκ
Κόμης των Σαλώνων, Άρχοντας του Λιδορικίου και της Βιτρινίτσας
1355 - 1366
Διάδοχος
Αλφόνσο Φαδρίκ
Προκάτοχος
Ραϋμόνδος Μπερναρντί
Βικάριος του Δουκάτου των Αθηνών

1356 - 1359
Διάδοχος
Γκονσάλβο Χιμένεθ ντε Αρενός